HOOFDSTUK 2
Nee! Ze stierven niet tevergeefs
2 – 2 Het paradijs van menselijke ellende
Het is niet degene die over God spreekt, zonder te weten over welke god hij het heeft, die de Vader eert, maar degene die de Zoon heeft en die volgens hem "handelt ", want zoals Jezus zei: "de boom wordt gekend aan zijn vruchten". De Oekraïense vrucht wordt door de hele wereld bewonderd, waar de Russische vrucht eindelijk voor ieders ogen de bijna eeuwenoude antiwesterse haat naar voren brengt, die zijn oorsprong vindt in het verzet van Oekraïne tegen deze "kleine vader van de volkeren", waar "Groot en Heilig Rusland" zich volpropte ten nadele van degenen die stierven van de honger. Deze eenvoudige mens, Stalin, was niet als beul geboren, maar was er een geworden om dit ideaal zonder God te laten regeren, dat werd beleefd als een religie in naam waarvan iedereen er prat op ging het bedrog van God op aarde te hebben verslagen, dat zelfs de herinnering aan deze God in wiens naam ze tot slaaf waren gemaakt, zou uitroeien.
Alle? Nee! Want die verdomde Oekraïners waren er nog steeds! Die nauwelijks menselijke wezens die altijd tot hem baden, die vervloekte lompe mensen die niet onderdanig waren aan de grote menselijke zaak en het grote en heilige Rusland van de Sovjet-Unie, degenen die van de aardbodem moesten worden uitgeroeid om te hopen dat het paradijs op aarde zich op een dag zou vestigen.
Stalin, deze "kleine vader van de volkeren", zou dus een collectieve misdaad organiseren waaraan iedereen medeplichtig zou zijn, aangezien de "goeden onder de mensen" zich zouden verheugen en zich zouden volproppen met het voedsel van deze verachtelijke Oekraïners, die zo langzaam zouden sterven van honger en kou voor de afschuw van het schouwspel van hun kinderen die wegkwijnen, voor het leven, die van hen was gestolen, wordt gedoofd.
Het is in deze collectieve medeplichtigheid dat hun nakomelingen geen toegang meer hebben tot de perceptie van God en dat ze zijn teruggekeerd naar het zogenaamde dierlijke primaire instinct. Als dieren niet in staat zijn zich te verheugen in echte wreedheden en wraak zoals mensen dat kunnen, komt dat omdat hun emotionele systeem hen niet toestaat om uit hun instincten te komen, geplaatst op het respect van hun genetica, waar het menselijke instinct hem voorbij dit respect kan leiden, als hij ertoe wordt gebracht om beestachtig te vechten tegen degene die hij als zijn vervolger beschouwt. Jezus zei het: "Ik zeg u, aan wie heeft, zal gegeven worden, maar aan wie niet heeft, zal zelfs wat hij heeft worden weggenomen" en we vinden de geestelijke vervulling die het verschil maakt tussen Oekraïne, dat Gods steun "heeft", vanwege de gehechtheid van zijn voorouders aan de Heilige Geest, en Rusland, dat "niet heeft", want zelfs wat zij aan waardigheid en gezond verstand bezat, wordt haar ontnomen. Het is ook hierin dat we echte waarde moeten hechten aan de Heilige Geest, zodat vandaag niemand in dezelfde satanische fout vervalt als die waarin deze Russen, ongetwijfeld oprecht in hun schande, zich hebben laten leiden tot meer beulen dan degenen die ze hadden bevochten door de tsaren, die représentait God in hun ogen vertegenwoordigden.
Als ik het geluk had dat mijn professionele carrière me ertoe bracht het leven in het grote Rusland van de USSR te ervaren, kan ik vandaag zeggen dat God me de kans gaf die vele anderen niet hadden, terwijl ik God zoveel denigreerde als het voor mij mogelijk was, vanwege hetzelfde slechte beeld van God dat het leven me had gebracht. De eerste twee weken van mijn verblijf waren genoeg om voor altijd genezen te zijn van mijn communistische neigingen, tot het punt dat ik in mijn hart de herinnering bewaarde aan de wanhoop die zich aan mij zou hebben opgedrongen als ik ook maar één dag als Sovjet-resident had moeten leven, waar anderen zouden worden geboren, leven en sterven.
Niet in staat om zich eraan te bevrijden, waren veel mensen er met geweld aan gewend geraakt, terwijl anderen het waarschijnlijk ervoeren als een mengeling van geloof en onderwerping aan het systeem, uit angst voor de enorme politiebewaking op alle niveaus. Dit toezicht was in hun ogen des te meer gerechtvaardigd, omdat het van daaruit kwam dat het beheer van "privileges" kwam, zodat ze niet naar degenen gingen die niet integer waren tegenover dit genoemde systeem. Deze ware verdedigers en bewakers van de integriteit mochten dus niet lijden onder een gebrek aan voedsel, bijvoorbeeld, en zo hadden leden van de Communistische Partij, de milities of het leger privileges die gewone mensen niet hadden. Om ervoor te zorgen dat elk van deze dappere bewakers hun taken naar behoren zou uitvoeren, was het daarom honderd procent gerechtvaardigd dat ze allemaal goed gevoed waren, dat ze goed gehuisvest waren, dat ze warm in hun bed lagen, tot het punt dat ze "rechten" van onuitgesproken seksuele intimidatie openden, zodat de eer van het paradijselijke systeem niet in gevaar zou komen. Alles was tot in de puntjes geregeld, of het nu ging om het uitdelen van voedsel, vrije tijd, sport, het ontvangen van vreemden zoals ik zag, en voor mij, die het systeem elke dag een beetje meer ontdekte, zou het erger zijn geweest dan zelfmoord te plegen, dan als reden voor het leven het dagelijkse 'geluk' te accepteren dat ze dachten dat ze hun hele leven leefden. Als ik een prachtige herinnering heb aan al die Oekraïners, zo minzaam en vriendelijk, dan heb ik geleerd wat "menselijke ellende" betekent, waardoor zelfs het uiten van vreugde, of een simpele afkeuring van het systeem, kan leiden tot gevangenis, of beter, tot de Goelag; deze dwangarbeid waarvan zoveel miljoenen mensen nooit zijn teruggekeerd, of ze nu Russisch of Oekraïens waren, orthodox of gewoon sympathisanten van God.
Daarom moeten we weten hoe we onderscheid kunnen maken tussen naties en de systemen die hen leiden, want sindsdien heb ik altijd geprobeerd de mensen om me heen te laten begrijpen wat echte menselijke ellende is, die ik nergens anders ter wereld voel, dan in dit paradijs. Tweeënveertig jaar later is deze perceptie nog steeds diep in mij aanwezig, maar ik kon destijds niet begrijpen dat het voortkwam uit het gebrek aan goddelijke aanwezigheid over de hele natie, dat het systeem met geweld had afgeschaft, aangezien ik zelf vocht tegen dezelfde God. Ik dacht dat ik anders was dan zij, om niet te zeggen een beetje superieur, door het feit dat de goddelijke genade mij was gegeven om in een tolerant democratisch systeem te worden geboren, en als ik God zoveel denigreerde als een mens in staat is om hem te doen en te haten, was ik ongetwijfeld erger dan deze ongelukkige Oekraïners, van wie ik niettemin leed onder de radeloosheid die zij in mij opriepen.
Dit is de ambivalentie van velen, omdat in onze analyses het egocentrisme van onze menselijke natuur gemakkelijk de overhand krijgt ten nadele van wat de perceptie van de goddelijke aanwezigheid ons vanuit het "hart" zou willen brengen.
Ze probeerden zichzelf ervan te overtuigen dat ze gelukkig waren en op de juiste goddelijke manier, terwijl ik ervan overtuigd was dat mijn geluk alleen van mezelf afhing, wat mij in staat stelde God en het systeem dat hij zelf naar Frankrijk had gebracht te verwerpen, waarin ik was opgegroeid en waarvan ik had geprofiteerd van alle voordelen, kon verwerpen. Het is ongetwijfeld deze ambivalentie die enkele jaren later mijn begrip zou openen voor deze God van Liefde, die we zo gemakkelijk verwarren met een tiran, vanwege deze leugenachtige voogd en zijn aanvankelijke spirituele toeschrijvingen die ons ertoe brengen niet te weten hoe we hem kunnen onderscheiden van de ware God, onze Schepper. Ik wist niet hoe ik moest begrijpen waarom dit 'ideaal zonder God' me zo afstootte, maar het was omdat het leven dat me boven alles dierbaar was, was gebouwd op de waarden van deze God van Liefde, die ik haatte vanwege mijn verwarring met Satan. Als ik deze God zo haatte, dan was ik het niet die hem haatte, zoals de apostel Paulus zegt, maar degene die destijds in mij woonde in de "persoon" van deze leugenachtige voogd met wie ik instemde, zoals de heer Poetin denkt dat hij Stalin vereert, terwijl het Satan is die hij vandaag dient.
Het is misschien om elke Oekraïense man en vrouw die ik kende te bedanken op dat moment, dat ik deze paar regels schrijf, omdat het gedeeltelijk aan elk van hen te danken is dat ik een paar jaar later de Heilige Geest van deze God van Liefde ontmoette, zo anders dan degene die ik altijd had gedenigreerd tegen iedereen die naar me wilde luisteren.
Altijd? Nee! Want als kind, als ik geen heilige was, was ik een moment heel gehecht gebleven aan deze God van Liefde in Jezus Christus. Op een zomermiddag had ik zelfs overwogen om priester te worden met een klasgenoot, voordat ik me een paar uur later verraden voelde door dezelfde God, door de "wond" die een priester me zojuist had toegebracht door een paar slechte woorden en dat ik onverbiddelijk wegzonk in haat jegens deze God. Naarmate de tijd verstreek, leidde het lezen van enkele esoterische boeken, die ik zo intelligent had gevonden, me tot een zoektocht naar een dialoog met de ziel van mijn overleden vader, waarvan ik dacht dat ik die nooit zou horen. Als dit zo was, was het omdat ik wachtte om het uit mijn oren te horen, terwijl ik me de volgende ochtend en jarenlang zou laten leiden door de stem van echte demonen, tot het punt dat ik mezelf bang maakte, zozeer zelfs dat mijn waanideeën me vervolgens tot ongeoorloofd en demonisch gedrag leidden. Als ik na een veroordeling leerde de excessen ervan te beheersen, werd ik niet genezen, maar door deze passage in Oekraïne moet ik vandaag de toekomst realiseren die mij voor eeuwig zou zijn opgelegd, als ik een paar jaar later mijn huidige vrouw niet had ontmoet, en dan deze Ware God van Abraham, van Izaäk en Jakob, die God van Liefde in Jezus Christus.
Liefde had ik echter gezocht, om die naar anderen te brengen, in wat ik beschouwde als mijn eigen ‘vrijheid’, wat anderen volgens mij weigerden, vanwege hun domheid in het redeneren van wat ‘zij God noemden’. Deze God, en alles wat Hem op aarde kon vertegenwoordigen, bracht me zo'n haat en wrok teweeg, dat alleen al het noemen ervan een innerlijke woede op me veroorzaakte die zo krachtig was dat ik er zo gewelddadig van had kunnen worden dat ik iemand zou slaan. Deze God was in mijn ogen zo'n schande en manipulatie, dat ik net als Stalin of Poetin tot het ergste in staat zou zijn geweest.
Gelukkig voor mij bevond wat ik mijn 'vrijheid' noemde zich in een rijk waar niemand me in wilde volgen. Degene wiens onevenwichtigheid zich aan de andere kant bevindt, op een gebied dat door een heel volk wordt gezocht, wordt gesteund in zijn verdorvenheid en wil evenzeer zijn eigen vrijheid brengen aan degenen die hij als zijn eigen nakomelingen beschouwt, zoals de heer Poetin vandaag. Als voor mij de genegenheid voor mijn vader me tot een demonische bezetenheid had geleid, waarschijnlijk op kleine schaal, wordt het het beeld dat we kunnen zien bij Vladimir Poetin en al degenen die hem volgen, als het komt van mensen als Lenin, Hitler en zoveel andere tirannen over de hele wereld op aarde.
Degenen die het slachtoffer zijn van zulke demonen, gebruiken het woord van God in hun voordeel, en als ze spreken over de glorie van de dood van degenen die hen moeten volgen, zijn ze zelf meer gehecht aan het leven waarvan ze geloven dat het eeuwig is voor henzelf, wat hen een beetje onderscheidt van mij op dat moment.
Dit verschil komt voort uit het register waarin ze gevangen zitten. Voor mij waren zij slechts demonen, zelf geregeerd door Satan, die zich alleen manifesteerden in omstandigheden waarin Ik hun buitensporigheden de vrije teugel gaf, zelfs als Ik in andere omstandigheden het onwetende slachtoffer van hun meester was. Als het gaat om beschavingsinvloed op aarde, zoals het geval is met Vladimir Poetin, of iemand anders voor hem die een groot aantal beschavingen heeft beïnvloed, om een repressieve god te aanbidden op straffe van sancties, dan is het de leider van de demonen in de persoon van deze leugenachtige voogd, die Satan is.
Deze eenvoudige mensen zijn niet langer demonisch, zoals we kunnen bekijken, dat ik zelf was, maar satanisch, omdat de spirituele dimensie in hen volkomen verborgen is achter het woord van God, in de voorouderlijke rol van Satan, die zij bewust of onbewust vervullen, in wat zij geloven dat een goddelijke glorie is. Deze mensen zijn nog steeds eenvoudige mensen, waarschijnlijk smeriger en paranoïde dan anderen, maar dat betekent niet dat we ze in de plaats moeten stellen van degene die ze bewoont.
Het was voor mij duidelijk dat God niet bestond, maar ik had Jezus het recht gegeven om daadwerkelijk op aarde te hebben geleefd en om zijn ongelooflijke houding in mijn ogen te verklaren, plaatste ik hem als een buitenaards wezen, die alleen water in wijn had veranderd, zoals ik zelf wist te doen door er stiekem een poeder aan toe te voegen dat voor die tijd wonderbaarlijk zou zijn geweest. Hierin is er een deel in elk van hen dat mooi blijft voor God, en net zoals in de evangeliën Jezus de demonen van dit demonische in zwijnen stuurde, is het aan ons om de goede strijd te voeren door het gezag van Christus aan te trekken als Hij ons daartoe roept, zonder verder te gaan dan wat Hij in dit opzicht van ons vraagt. Als iedereen geestelijk gezag in Christus heeft om zichzelf van zulke demonen te bevrijden, kan dit voor anderen onze veronderstellingen tot echte rampen leiden, en het is niet angst die ons in evenwicht moet houden, maar de wijsheid die God geeft aan degenen die hem willen volgen. Jezus gaf zijn leven aan het kruis net zo goed voor deze mannen als voor ieder ander, maar zijn gezag heft nooit de vrije wil van ieder van hen op, wat betekent dat om een persoon geestelijk te bevrijden, hij ook een aanvrager moet zijn. Dus, tijdens een nacht van dialoog tussen vrienden, deed hij het voor mij, zonder dat iemand op enigerlei wijze tussenbeide kwam, op het moment dat ik me bewust werd en in alle oprechtheid verkondigde: "Het maakt niet uit, wie Jezus ook was, of hij een mens of een buitenaards wezen was, het belangrijkste is om zijn voorschriften te volgen".que
Ik merkte toen dat ik bevrijd was van de "kudde zwijnen" die aan Satans wereld vastzaten, tot het punt dat ik een bewonderaar werd van de nieuwe waarnemingen die ik onmiddellijk in mezelf ontdekte. Ze kwamen overeen met wat bijbels wordt genoemd, de doop van de Heilige Geest, en als dit een wonder is, wanneer het vanuit het "hart" wordt beleefd door degene die het ontvangt, mag dit wonder het goddelijke doel dat eruit voortkomt niet maskeren. Het is niet zo dat we geloven dat we al zijn aangekomen, maar dat we weten dat we eindelijk een echt proces van spirituele bevrijding zijn binnengegaan op alle andere emotionele niveaus. Het is hierin dat het voor mij een prachtige opening was, naar het lange, zeer lange proces dat me elke dag een beetje meer zou leiden naar de synthese, zowel bijbels als "wetenschappelijk", die we samen zullen zien in de volgende hoofdstukken.
De valkuil is te geloven dat de omwenteling die een eerste bevrijding vormt, een doel op zich is, terwijl het slechts een nieuw begin is, in de geestelijke vooruitgang naar God, zoals de verovering van Kanaän voor het Hebreeuwse volk. Hierin wil de Eeuwige God niet dat we tevreden zijn met de vernieuwing van slechts een paar neuronen die zich in de buurt van ons hart of in onze hersenen bevinden, maar hij wil de mens vernieuwen in de totaliteit van zijn emotionele systeem. Als Hij het zo wil, is het opdat wij één met Hem mogen worden, zoals Hij zou hebben gewild dat Zijn volk zou zijn toen Hij Hem vroeg om een Koning in de plaats van de rechters die Hij zelf over hen had aangesteld.
Deze Bijbelse episode heeft de mensheid misschien tot de grootste verwarring gebracht, want het zijn de excessen die ermee verband houden die hebben geleid tot de invoering van monarchieën, waarvan wordt gezegd dat ze van goddelijke oorsprong zijn, in Europa. In werkelijkheid is het tegenovergestelde waar, want zelfs als God zijn volk dit heeft toegestaan en het eeuwenlang heeft gebruikt om iedereen naar zijn goddelijke doel te bewegen, was dit slechts een laatste redmiddel. De Heer onderwierp zich inderdaad aan zijn volk en benoemde een koning zoals hij hem had gevraagd, maar dit was een laatste redmiddel, niet zijn eerste wil. Als God het zo liet zijn, was het opdat Zijn volk Hem niet geheel zou verlaten en opdat de anarchie niet zou zegevieren over het beeld dat Hij van Zichzelf zou achterlaten door middel van dit volk. Dit is de bron van zoveel oorzaken van dwaling en demonische opstanden tegen God over de hele wereld en gedurende millennia, dat het de moeite waard is om de tijd te nemen om de Bijbelse passage te lezen die de feiten in 1 Samuël 8-4/9 vertelt: Toen vergaderden zich alle oudsten van Israël, en zij kwamen tot Samuel te Rama; En zij zeiden tot hem: Zie, gij zijt oud geworden, en uw zonen wandelen niet in uw wegen; zo zet nu een koning over ons, om ons te richten, gelijk al de volken hebben. Maar dit woord was kwaad in de ogen van Samuel, als zij zeiden: Geef ons een koning, om ons te richten. En Samuel bad den HEERE aan. Doch de HEERE zeide tot Samuel: Hoor naar de stem des volks in alles, wat zij tot u zeggen zullen; want zij hebben u niet verworpen, maar zij hebben Mij verworpen, dat Ik geen Koning over hen zal zijn. Naar de werken, die zij gedaan hebben, van dien dag af, toen Ik hen uit Egypte geleid heb, tot op dezen dag toe, en hebben Mij verlaten en andere goden gediend; alzo doen zij u ook. Hoor dan nu naar hun stem; doch als gij hen op het hoogste zult betuigd hebben, zo zult gij hen te kennen geven de wijze des konings, die over hen regeren zal.
Satans recht over ons is altijd verbonden met onze eigen fouten, waarvan we de gevolgen naar God verschuiven, waar we ons moeten bekeren dat we Hem zelf hebben verlaten. Dit is ook de reden waarom, als een democratie zich duurzaam wil vestigen en goede vruchten wil voortbrengen, in wat Jezus ‘de Kerk’ noemde, zij moet vechten volgens goddelijke regels en niet zoals misdadigers die privileges begeren en revolutie maken zij om de eerste plaatsen te veroveren. We moeten onze vaderen niet beoordelen op hun oprechtheid, net zomin als de ideologen en tirannen die we hebben aangehaald, maar we moeten niet doen alsof we geloven dat de vijand van onze zielen onze oprechtheid niet ten koste van ons zal gebruiken, als we ons verlagen om als gerechtigheid in de naam van Jezus de repressieve rechten over de mens aan te nemen, terwijl deze rechten sindsdien zijn voorbehouden aan de dierenwereld, geestelijk berispt door Satan.
