Oh! Israël!

Oh dit is niet een woord van verwijt zoals sommigen misschien beweren tegen Israël, maar een o bewondering. Als we eerlijk zijn, kunnen we inderdaad maar bewondering voor het voortbestaan van Israël en zo vele verdrukkingen. Als iemand meent dat de kerk beter heeft gedaan dan Israël tijdens de eeuwen toen deze ene begint te leren van alle de wreedheden begaan in de naam van God en Zijn geliefde Zoon, in de geschiedenis van de Christelijke kerk, en dat hij vervolgens de eerste steen op Israël gooit.

Niet hebben wij niet beter gedaan dan Israël, hoewel wij niet hadden als hen het gewicht van het volk gekozen op de schouders hebben, gekeken en gegluurd door de rest van de wereld. Wij hebben niet beter ondanks het voorbeeld beleefd gedaan dat wij Jezus hadden gelaten, en wij hebben niet beter ondanks de nu mogelijke aanwezigheid van het Heilig Geest in onze harten gedaan, sinds het zeil dat de Heilige Plaats van de zeer Heilige Plaats scheidt, zich in de tempel aan de Kruisiging van Jezus heeft verscheurd.

Als we niet beter doen, hebben wij niet gedaan erger? Ja, we hebben erger! We konden praten over een deel van deze kruistochten, aan degenen die vervolgd de Heer tot slaaf te maken, vergetend dat God de Vader, hij een maagd joodse moeder koos. Hoeveel ketterijen van dit soort hebben we begaan in de naam van onze God? De God van Abraham, Izak en Jakob!

Door ons vertrouwen in Jezus Christus, zijn wij weliswaar aangenomen zonen van Abraham, maar gaf dat ons het recht om ons door hen te vervangen, alsof de God haar eigen kinderen ten voordele van een nieuw nakomelingschap had verlaten? Het zijn handelingen die in diskrediet hebben gebracht en nog vandaag in diskrediet gebracht, het heel werk van Jezus aan het Kruis, zelfs wanneer sommige onder hen lofwaardig waren.

Bepaalde christenen voelen zich misschien niet betroffen door deze handelingen begaan in een verre tijd. Maar wat zeggen zij de Holocaust? De geplande uitroeiing van het volk van God, als het bewind van deze zelfde God te vestigen beloofd gedurende de duizend jaar door zichzelf. De jongste onder ons, hebben allemaal voorouders die leefden in deze menselijke tragedie, veel minder dat de gemiddelde levensduur van een Frans. Hebben wij het recht om te zeggen dat alleen maar omdat we geen Duitsers, wij niet aan ons schuldig te voelen in?

Dit is niet de schuld van bepaalde volkeren of naties, maar over de menselijke natuur dat onze voorouders waren gekleed, en die wij geërfd. Maar we moeten niet de schuld van onze vaders. Als wij gebleven eerlijk willen: Zouden wij beter gedaan hebben dan zij? Zij zijn weliswaar stil in een tijd van repressie gebleven, maar wat doen wij van beter in een tijd van uitdrukkingsvrijheid, om niet durven uit te spreken tegen al die ontkenners van de joodse vandaag uitroeiing? Namens welke uitdrukkingsvrijheid handelen wij? Onze, of een van die ontkenners, sommige zeggen dat ze nog christenen? Als het van hen, misschien zijn we te los of te weinig vertrouwen in God, voor het durven op te staan tenminste in woorden, en niet langer fungeert als we zouden willen dat onze ouders hadden gemaakt in deze tijden van oorlog.

Wat doen we Israël de schuld excessen tegen Gaza armen als naties deden dat in het begin van 2009, hoewel we durven zeggen dat alleen om ons heen, is het logisch en bijna natuurlijke om te komen tot dergelijk gedrag? Laten we niet vergeten dat gedurende acht jaar, met een tiental raketten per dag, d.w.z. 29.200 raketten later en een bijna net zoveel waarschuwing vanwege Israël, veel Fransen hebben al sloeg sinds een lange tijd. Als het Frans wij onszelf dagelijks dit schieten hadden ontvangen op onze eigen steden, zouden wij de represailles niet normaal vinden? Als we niet onze stem verheffen, geven we de voorkeur is dat misschien als we eenmaal uit Israël distantiëren door het belang of uit angst voor represailles. Vergeldingsacties, dat het Joodse volk leefde en kan opnieuw leven, zijn gevreesd door de opkomst van het wereldwijde wereldantisemitisme voortkomen uit die vergeten aan te geven hoe dit recht op zelfverdediging gerechtvaardigd was.

Wat zullen we zeggen tegen degenen die een eerlijke oorlog eiste gelijke wapens? Zou het zijn normaal, met een geavanceerde wapens die de Israëlische soldaten de bloem om het pistool te laten in de straten van Gaza te krijgen neergeschoten als konijnen? Is dat wat er zou zijn normale geweest? Was het normaal dat tijdens dit acht jaar de volkeren een herstructurering van Gaza zijn blijven subsidiëren die voor de vervaardiging van deze raketten werd gebruikt? Als wij de ogen tijdens al deze jaren, wat zullen zijn er morgen met alle te verwezenlijken wederopbouw en een staakt-het-vuren hebben gesloten die voor alleen maar een jaar worden ondertekend? A wat het volgende geld zullen dienen?

Het is duidelijk dat een christen niet naar Israël verafgoden en aanhangen in de fout, onder het voorwendsel dat hij het uitverkoren volk. Dat zou een ernstige fout waartegen we moeten waakzaam blijven worden. Wij hebben niet nochtans om de onrechtvaardigheid te ondersteunen die Israël ondergaat door het feit dat hij het gekozen volk is. Wij zijn iedereen mannen die de geschiedenis van de mensheid schrijven en niet hebben om ons een van de andere te scheiden, niet meer dan wij hebben om fouten onder voorwendsel van lidmaatschap van een cultuur of een volk te tolereren. Het Joodse volk en het christendom vormen een paar voor onze God, het paar van zijn kinderen die heeft lief hij een als de andere.

We moeten niet vergeten als christenen dat Jezus een Jood was, kwam hij aan de Joodse wet te vervullen en dat zelfs wanneer sommige religieuze joden gaf hem geen reden, als te gebonden aan menselijke tradities, zijn apostelen waren Joden, en vele Duizenden andere joden gaf hem het recht gisteren en vandaag weer. Onder het voorwendsel dat iedereen het niet volgde, degenen die het zouden moeten zij dezelfde straf ontvangen volgden? Worden onszelf als christenen die aan Jezus worden vastgemaakt, worden we geen hart joden door adoptie? Dat is de reden waarom moeten we in de richting van het Joodse volk te handelen als in elke andere christelijke broer en handelen zoals Jezus zei. Wij oordelen ze niet maar worden de advocaten van onze broers voor God, wanneer wij geloven dat zij in de fout zijn. Zodat onze gebeden opstijgen tot de troon van God aan Israël of enig ander volk, moeten we eerlijk zijn in onze beslissing ons niet distantiëren van iedereen, maar ze te herkennen als mens, de moeilijkheid andere mensen blootgesteld aan meer problemen dan wijzelf. Wij kunnen deze reële dimensie van hart bereiken, slechts door heiligmaking; dan zal God de sluier ook verwijderen voor zijn wettige kinderen.

Vergeet nooit dat geven ons het recht om het eeuwige leven, God, verhardde het hart van Israël en geven hem een vergoeding doorzettingsvermogen. Dus er is geen onrechtvaardigheid van God te kiezen Israël als het uitverkoren volk, want dit is niet een voorrecht ten koste van anderen, meer dan frustratie alle ellende meegemaakt, maar een voorbeeld soms makkelijk, soms moeilijk voor ons mensen. Als er een goed voorbeeld dat we vaak ons Franse volgen, is het deze volharding in moeilijkheden, dat God geeft aan degenen die hem willen volgen, eerder dan om altijd in de straat leningen naar beneden te gaan om de revolutie te doen. Wij zijn vaak trots van onze buitensporigheden in „goed Frans dat wij“, maar ook, vaak, in zo slechte christenen zijn.